Als je zou uitzoomen naar de kosmos, en wat er allemaal gaande is, zouden we heel anders kijken naar wat zich hier allemaal op de aarde afspeelt. Zoveel pijn en lijden en onmenselijke dingen.

Hoe kan dat, met al die mooie mensen hier die verlangen naar vrede en harmonie?

Hoe kan het dat onze wezenlijke kern, onze herinnering aan Thuis, hoe het is in de Bronwerelden, hier bijna nooit gezien of gevoeld kan worden?

Ik heb me altijd heel onmachtig gevoeld, en klein, in het kijken naar de wereld. De problemen leken zo groot, en mijn kracht of invloed zo klein.

Ik voel het nu anders.

Ik kan de oorlogsenergieën, die ook door mij heen stromen (maar niet van mij zijn), beter herkennen.